Zaterdag 7 februari 2009
Vanochtend was het bewolkt, wat overeenkomt met niet wakker worden van de warmte maar het is dan wel des te pijnlijker om uit je slaapzak te komen en je aan te kleden. We vertrokken vrij vroeg, samen met de Japaners naar de Dry Valleys, een regio op een uurtje rijden van hier. Daar aangekomen leek de plek verdacht veel op de plaats waar we gisteren waren geweest met al die grote rotsblokken verspreid, maar dat was het niet. De Japaners toonden ons de plaatsen die hen opgevallen waren en inderdaad er was veel meer leven dan je op het eerste gezicht zou zeggen. We vonden een paar lichenen en mossen. Annick vond ook een paar endocryptolytische algen. Dit zijn algen die binnenin een rots groeien en van daaruit nutrienten opnemen. Hierdoor maken ze de rots ook weker en daarom komen er soms deeltjes bloot te liggen die wij dan kunnen vinden. Ook waren er bevroren plasjes rond rotsblokken die geel gekleurd waren. Dit zou veroorzaakt kunnen worden door algen of cyanobacteriën. Jeroen vond ook een paar donkerbruine poeltjes, weliswaar bevroren, maar het zouden diatomeeën kunnen zijn. Op dit moment is hij dat aan het nakijken met de microscoop. Cyrill vond uiteraard opnieuw mijten en Collembola, maar waarschijnlijk allemaal dezelfde soorten die we al gevonden hadden. Na een tijdje rondgekeken te hebben wilden Cyrill en ik een beetje verder, de gletsjer op, gaan kijken naar de bodem. Deze gletsjer is echter de plaats waar de catabatische winden van het hoogplateau dat het grootste deel van Antarctica omvat, naar beneden komen. Het was er dus ontzettend winderig en daardoor zijn we er niet in geslaagd daar lang te blijven. Het was gewoon veel te koud. Helemaal verkleumd van de kou keerden we terug naar het basiskamp. Een warm soepje bracht ons echter terug op temperatuur...
Zondag 8 februari 2009
Eindelijk zondag! Gisterenavond was ik doodmoe, waarschijnlijk van de koude, dat vraagt ongelofelijk veel energie blijkbaar! Vanmorgen ben ik dan ook maar om half tien wakker geworden. De andere wetenschappers waren al vertrokken naar de top van de nunatak Utsteinen. Na mijn ontbijt ging ik hen achterna, het was hier namelijk vlakbij. Annick was aan de rand van de sneeuw gebleven, een eindje omhoog. Ik besloot niet naar de top te klimmen omdat het een beetje te gevaarlijk was zo zonder gids en bleef dus bij Annick. Ook de nunatak Utsteinen is bijzonder rijk, we vonden opnieuw een aantal lichenen en mossen en uiteraard Collembola. Tegen de lunch kwamen we terug naar beneden. De rest van de middag heb ik een beetje op de computer gewerkt maar verder niet zoveel gedaan. Een beetje rustiger aan was wel eens nodig. Morgen zouden we misschien naar Bradnipane vertrekken. We zouden daar een drietal dagen blijven aangezien het een heel eind rijden is. Op dit moment is er echter nog het probleem dat er te weinig tenten zijn om mee te nemen, dus zullen we waarschijnlijk een aantal van de onze hier moeten afbreken en meenemen!
Maandag 9 februari 2009
Vanmorgen dan toch niet vertrokken op driedaagse omdat de weersvoorspellingen te slecht waren. Waarschijnijk kunnen we pas woensdag vertrekken. We besloten vandaag terug te gaan naar Ketelersbreen en het begin van de Dry Valleys, waar we met die Japaners waren geweest en we wel het één en het ander gevonden hadden. Helemaal in het begin waren ook morenes met mogelijks meren en daar zijn we gestopt. Opnieuw een gigantisch veld vol met enorme rotsblokken omgeven door bergen en bergen sneeuw. Het was vrij gevaarlijk daarin rond te lopen, een beetje zoals in een mijnenveld. Bij elke voet die je wilde neerzetten moest je oppassen. Zou de sneeuw voldoende bevroren zijn om mijn gewicht te dragen of zal ik zo’n twintig cm naar beneden zakken? Zullen er stenen verstopt liggen onder de sneeuw. Zullen die mooi plat liggen of zal ik mijn voet bijna omslaan? Liggen die stenen stabiel of gaan die ook nog eens verschuiven? Gaat mijn voet vast geraken tussen twee stenen? Een hele onderneming dus en vrij belastend voor de knieën en de rug. Het mag een wonder genoemd worden dat er niemand gewond raakte.
Ten gevolge van de sneeuw was er opnieuw niet veel leven te vinden. Hier en daar een mosje of een lichen als je toevallig de juiste steen omdraaide, en uiteraard weer Collembola voor Cyrill. Omdat het vandaag weer bewolkt is en dus zeer koud keerden we maar op tijd terug naar het kamp.
Tot zover het verhaaltje. Ik wou nog even melden dat er mogelijks opnieuw beelden zullen uitgezonden worden over de basis op het nieuws (VTM en RTL), de vraag is alleen wanneer want er zijn problemen met de saterliet waardoor het moeilijk is beelden en ook mails door te sturen.
Ook wil ik jullie herinneren aan de uitzending op Canvas op 10 feb. over het wetenschappelijk werk rond de Princess Elisabeth basis.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire