De dag begon redelijk veelbelovend. Wakker worden omdat het te warm is in je tent en de toelating om naar Pingvinane, dichtbij gelegen nunataks, te gaan. Het duurde echter een tijdje eer we konden vertrekken omdat we nog niet echt de routine hebben van materiaal en persoonlijk spullen verzamelen voor het vertrek. Telkens moest er wel iemand nog even snel iets gaan halen in zijn tent of in de container met het wetenschappelijk materiaal die boven aan de basis staat. Uiteindelijk was het 10 uur toen we vertrokken. Na een klein half uurtje kwamen we aan de nunataks. Pingvinane bestaat uit een vijftal nunataks, elk met hun windscoop en mogelijks meertje. Werk genoeg dus. De bodem leek eerst vrij droog en enkel uit gravel te bestaan maar toen we een beetje verder gingen kwamen we toch ook kleine stukjes zwarte bodem tegen. Cyrill vond opnieuw Collembola, wat voor mij betekent dat er zeker bacteriën moeten zijn aangezien Collembola bacteriën eten. De beestjes die hij vond leken weer zeer sterk op degene die we hier aan de nunatak Utsteinen gevonden hebben. Op zich is dat ook interessant want op deze manier kan Cyrill onderzoeken wat de verschillen zijn tussen populaties die op verschillende plaatsen leven en vermoedelijk nooit met elkaar in contact komen. Zelf ben ik ondertussen ook al getraind in het vinden van grotere beestjes zoals Cyrills springstaartjes en ook vond ik een paar mijten. Het heeft wel iets, zo beestjes zoeken en ze ook werkelijk kunnen zien zonder ze eerst te moeten kweken of een microscoop boven te moeten halen!
Jeroen en Steve boorden ondertussen een gat in het ene meertje en ondekten opnieuw dat het uit twee lagen ijs bestond met ertussen water. De onderste laag ijs is meestal een restant van een gletsjer en de bovenste laag blijkt afkomstig te zijn van het smeltwater van de gletsjer. Dit soort meren heeft echter geen sediment op de bodem aangezien de onderste laag vlakboven de rotsen ligt. Geen sedimentstalen dus.
Cyrill, Annick en ik gingen samen met onze gids René een kijkje nemen in de windscoop van de eerste nunatak (we waren gestart aan de tweede), de bodem leek gelijkaardig maar toch wou ik een aantal stalen nemen. De wind wakkerde echter aan en plots begon het ook te sneeuwen. René besloot dat we terug moesten gaan want het werd te gevaarlijk. Het duurde echter nog een tijdje eer we terug aan onze skidoo’s kwamen en ondertussen was het al erger beginnen sneeuwen. Met een slakkengangetje en dicht achter elkaar probeerden we onze sporen van ‘s morgens terug te volgen maar het was zeer moeilijk. Gelukkig hadden we ook nog een GPS bij die ons de weg kon tonen. Rond twee uur waren we dan terug in de basis, helemaal koud van in de wind te rijden!
Ondertussen is het avond en is het nog steeds aan het sneeuwen. We hebben dus niets meer kunnen doen de rest van de dag en misschien blijft het weer ook morgen slecht. In elk geval zal ons werk nu weer bemoeilijkt worden door de vers gevallen sneeuw.
Karolien Peeters
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire